دلنوشته با طعم موسیقی
♪♫خشک سیمی خشک چوبی خشک پوست ♪♫ از کجا می آید این آوای دوست♪♫
طبقه بندی موضوعی
-
معرفی سازها
(۱۰) -
معرفی هنرمندان
(۵۹) -
مقالات
(۴۶) -
دانلود
(۱۲۳)
-
نت
(۵۱) -
عکس
(۱۷۵) -
اطلاعیه
(۱۷) -
شعر
(۶۱) -
آموزش ردیف
(۴۶) -
دلنوشته!!!
(۷۷) -
بداهه های شبانه
(۱) -
بزم شاعران
(۲)
بایگانی
- شهریور ۱۳۹۶ (۱)
- مرداد ۱۳۹۶ (۲)
- خرداد ۱۳۹۶ (۱۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۶ (۱)
- فروردين ۱۳۹۶ (۴)
- اسفند ۱۳۹۵ (۱۴)
- بهمن ۱۳۹۵ (۵)
- دی ۱۳۹۵ (۲)
- آذر ۱۳۹۵ (۵)
- آبان ۱۳۹۵ (۶)
- مهر ۱۳۹۵ (۳)
- شهریور ۱۳۹۵ (۹)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۱۰)
- فروردين ۱۳۹۵ (۳)
- اسفند ۱۳۹۴ (۷)
- بهمن ۱۳۹۴ (۱۲)
- دی ۱۳۹۴ (۱۴)
- آذر ۱۳۹۴ (۲۹)
- آبان ۱۳۹۴ (۴)
- مهر ۱۳۹۴ (۳)
- شهریور ۱۳۹۴ (۳۱)
- مرداد ۱۳۹۴ (۲۸)
- تیر ۱۳۹۴ (۹۶)
آخرین مطالب
- ۹۶/۰۶/۰۳چشم بگشا
- ۹۶/۰۵/۱۹عافیت می طلبد خاطرم ار بگذارند...
- ۹۶/۰۵/۰۳این صرفا یک دلنوشته است
- ۹۶/۰۳/۲۱جای مردان سیاست...
- ۹۶/۰۳/۲۱#حقیقت
- ۹۶/۰۳/۲۱اشک دیده
- ۹۶/۰۳/۲۱#نقد_اجتماعی
- ۹۶/۰۳/۲۱خانه ی بروجردی ها
- ۹۶/۰۳/۲۱#بیغوله...
- ۹۶/۰۳/۲۱#فهم
پربیننده ترین مطالب
- ۹۶/۰۱/۰۴بدون شرح
- ۹۴/۰۴/۲۸دانلود تصنیف چه شورها
- ۹۴/۰۴/۲۵دانلود تصنیف هرچه کنی بکن مکن
- ۹۴/۰۵/۰۳رنگ شهرآشوب(شور)
- ۹۶/۰۶/۰۳چشم بگشا
- ۹۴/۰۴/۰۴تنبور
- ۹۴/۰۴/۱۷دانلود نت چهار مضراب ابوعطا
روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد
کامم از تلخی غم چون زهر گشت
بانگ نوش شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارغند از یاد من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مدام
زنده رود باغ کاران یاد باد
راز حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
نوازندگان:
- پرویز مشکاتیان: سنتور
- محمدرضا لطفی: تار
- ناصر فرهنگ فر: تمبک
- ارسلان کامکار: بربط
- اردشیر کامکار: کمانچه
- جمشید عندلیبی: نی
- زیدالله طلوعی: تار
- فرخ مظهری: بم‌تار
دانلود تصنیف " یاد باد " با صدای استاد محمد رضا شجریان
در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی
خرقه جایی گرو باده و دفتر جایی
دل که آیینه شاهیست غباری دارد
از خدا می‌طلبم صحبت روشن رایی
کرده‌ام توبه به دست صنم باده فروش
که دگر می نخورم بی رخ بزم آرایی
نرگس ار لاف زد از شیوه چشم تو مرنج
نروند اهل نظر از پی نابینایی
شرح این قصه مگر شمع برآرد به زبان
ور نه پروانه ندارد به سخن پروایی
جوی‌ها بسته‌ام از دیده به دامان که مگر
در کنارم بنشانند سهی بالایی
کشتی باده بیاور که مرا بی رخ دوست
گشت هر گوشه چشم از غم دل دریایی
سخن غیر مگو با من معشوقه پرست
کز وی و جام می‌ام نیست به کس پروایی
این حدیثم چه خوش آمد که سحرگه می‌گفت
بر در میکده‌ای با دف و نی ترسایی
گر مسلمانی از این است که حافظ دارد
آه اگر از پی امروز بود فردایی
حافظ
آواز:استاد محمد رضا شجریان
سنتور:زنده یاد استاد پرویز مشکاتیان
تنبک:همایون شجریان
دانلود تصنیف " در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی " با صدای استاد محمد رضا شجریان
دوش دوش دوش که آن مه لقا
خوش ادا، با صفا، با وفا
از برم آمد و بنشست
[خدا] برده دین و دلم از دست
باز، باز، باز، مرا سوی خود
می کشد، می برد، می زند
با دو چشم، با دو چشم مست
[خدا] ابرویش، ابرویش پیوست
آتش اندر دلم بر زد [جانم ای دل]
زان رخ همچو آذر زد [جانم ای دل]
سوخت همه خرمنم، یکسره جان و تنم
کشته عشقت منم، [ای صنم] بد مکن
بیش از این، ظلم بی‌حد مکن
[جانم] بیش از این، ظلم بی‌حد مکن
[دوش، دوش،] دوش که آن گرد، گرد گنبد مینا
آبله‌گون شد، دو چشم من ز ثریا
[تند، تند،] تند و غضبناک، سخت و سرکش و توسن
از در مجلس درآمد آن بت رعنا
روی سپیدش، برابر مه گردون
موی سیاهش، پسر عم شب یلدا
لعبت شیرین، ترش رو گر که ننشیند
مدعیانش طمع برند که حلوا
اجرای همنوازان گروه آوا
- خواننده:محمد رضا شجریان
- آهنگساز:استاد علی اکبر شیدا
- داریوش پیرنیاکان: تار
- محمد فیروزی: بربط
- سعید فرج‌پوری: کمانچه
- بهزاد فروهری: نی
- جواد بطحائی: سنتور
- همایون شجریان: تمبک
استاد علی اکبر خان شیدا
سمن بویان غبار غم چو بنشینند بنشانند
پری رویان قرار از دل چو بستیزند بستانند
به فتراک جفا دل‌ها چو بربندند بربندند
ز زلف عنبرین جان‌ها چو بگشایند بفشانند
به عمری یک نفس با ما چو بنشینند برخیزند
نهال شوق در خاطر چو برخیزند بنشانند
سرشک گوشه گیران را چو دریابند در یابند
رخ مهر از سحرخیزان نگردانند اگر دانند
ز چشمم لعل رمانی چو می‌خندند می‌بارند
ز رویم راز پنهانی چو می‌بینند می‌خوانند
دوای درد عاشق را کسی کو سهل پندارد
ز فکر آنان که در تدبیر درمانند در مانند
چو منصور از مراد آنان که بردارند بر دارند
بدین درگاه حافظ را چو می‌خوانند می‌رانند
در این حضرت چو مشتاقان نیاز آرند ناز آرند
که با این درد اگر دربند درمانند درمانند
حافظ
دانلود تصنیف " سمن بویان " با سه تار و آواز استاد محمد رضا لطفی.
کوک:دو فا دو دو
دکلمه ی شعرهای احسان طبری با صدای خودش!!
شعر:احسان طبری
تار:استاد محمد رضا لطفی
*آن جاودان!:
در این عمر گریزنده که گویی جز خیالی نیست
تو آن جاودان را در جهان خود پدید آور
که هر چیزی فراموش است و آن دم را زوالی نیست
در آن آنی که از خود بگذری از تنگ خود خواهی
برائی در فراخ روشن فردای انسانی
در آن آنی که دل برهانده از وسواس شیطانی
روانت شعله ای گردد فرو سوزد پلیدی را
بدرد موج دود آلود شک و نا امیدی را
به سیر سالها باید تدارک دید آن آن را
چه صیقل ها که باید داد از رنج و طلب جان را
به راه خویش پای افشرد و ایمان داشت پیمان را
تمام هستی انسان گروگان چنان آنیست
که بهر آزمون ارزش ما طرفه میدانیست
در این میدان اگر پیروز گردی گویمت گردی
وگر بشکستی آنجا ، زودتر از مرگ خود مردی
*این غزل پس از تیرباران خسرو روزبه سروده شده است:
تاریخ که بر باد رود رنـــــــج و ســـــرورش
نــــــازد به ســـــــزاوار به گـــــــــــــردان غیــــورش
یک گـــــرد که در معبـــــــد تاریخ فنــــــــا گشــت
همپــــــایه همی دان به هـــــزار و به کــــــــرورش
جـــــاوید شـــد آن گــــــرد که جان بهر وطـن داد
پـــــر فخــــر شدآن خلق که خســـرو شده پورش
لرزیـــــد دل شـــــــــاه که از چوبه ی اعـــــــــدام
بشنیـــد غــــریو سخن پـــــــر شــــر و شـــــورش
بی مـــــایه شد آن عـــــــربده اش نزد نهیبـــــش
بی جلوه شد آن طنطنــــــــــه اش پیش غــرورش
او بــــــاره ی همـــــت ز ســـر ابـــــــــــر جهانیـــد
دشـــــــمن به وحل مانده همـــــه بــــار ستورش
او راه بقـــــــا رفت به چشمــــــــــان گشـــــــاده
زد خنــــــده به خصـــم وطــــن و باطن کــــــورش
دیــــــروز عـــــدو سینه ی او خست به صد خــار
امــــروز جهـــــان گـــــل بگـــــــذارد سر گــــورش
در شهـــــــر شهیـــــدان بود او خســــرو جـــاوید
تابیــــــده بر اطراف وطـــــن نــــور حضـــــــــورش
*اشباح:
چه اشباحی است در گردش بر این کهسار آبی رنگ
گمانم از زمانی دیر می پویند و می جویند
چه می جویند؟
از بهر چه می پویند این اشباح؟
گمانم سایه هایی از نیاکانند در این دشت
از این وادی سپاه مازیار و رزمجو بگذشت
از آن ره سندباد آمد، از این ره رفت مرداویج
همینجا گور مزدک بود
وآنجا مَکمَن بابک
دمی خاموش
اینک بانگهایی میرسد ایدر
سرودی گرم می خوانند یارانی که با حیدر
سوی پیکار پویانند
بشنو در ضمیر خود نوای جاودانیِ اِرانی را که می گوید
به راه زندگی ، از زندگی بایست بگذشتن
بر این خاکی که ایران است نامش
بانگ انسانی دمی پیش نهیب شوم اهریمن نشد خامش
در این کشور اگر جبارها بودند مردم کُش
از آنها بیشتر گُردان انسان دوست جنبیدند
به ناخن خاره ی بیداد را بی باک سنبیدند
فروزان مشعل اندر دست آوای طلب بر لب
به دژهایی یورش بردند کش بنیان به دوزخ بود
به موج خون فرو رفتند
لیکن فوج بی باکان نترسید از بدِ زشتان نپیچید از ره پاکان
اِرانی بذر زرین بر فراز کشوری افشاند
اِرانی مُرد، بذرش کشتزاری گشت پر حاصل
به زندان روح پر جولان و طیارش نشد مدفون
به زیر سنگ سرد گور، افکارش نشد مدفون
اِرانی در سرود و در سخن ، بگشود راه خود
کنون در هر سویی پرچم گشاید با سپاه خود
بمُرد ار یک شقایق ، زیر پای وحش نامیمون
شقایق زار شد ایران به رغم ترسها، شک ها
در آمد عصر رستاخیز مردم
قهرمان خیزد از این خاک کهن
وآن گاه مزدک ها و بابک ها
مُقنع گفت گر اکنون مرا پیکر شود نابود
روان من نمی میرد ، به پیکرها شود پیدا
ز دالان حلول آیم به جسم مردم شیدا
برانگیزم یکی آتش به جان خلق آینده
مُقنع شد به گور ، اما ، مُقنع ها شود زنده
ستمگر بس عبث پنداشت کشتن هست درمانش
ولی تاریخ فردایی فرو گیرد گریبانش
به خواری از فراز تخت بیدادش فرود آرد
سخن در آن نمی رانم که این دم دیر و زود آرد
ولی شک نیست کآخر نیست جز این رأی و فرمانش
سپاه پیشرفتند و تکامل این جوانمردان
سپاهی اینچنین از وادی هرما ن گذر دارد
به سوی معبد خورشید پیمودن خطر دارد
ولی هر کس از این ره رفت بخشی شد ز نور او
هم آوا گشت با فرّ و شکوه او، غرور او
مجو ای هموطن از ایزدِ تقدیر بخت خود
طلب کن بخت را از جنبش بازوی سخت خود
جهان میدان پیکار است ، بیرحمند بدخواهان
طریق رزمْ ناهموار غدّارند همراهان
نه آید زآسمانها هدیه ای
نی قدرتی غیبی برایت سفره ای گسترده اندر خانه در چیند
به خواب است آنکه راه و رسم هستی را نمی بیند
کلید گنج عالم رنج انسانی ست آگه شو
دو ره در پیش یا تسلیم یا پیکار جانفرسا
از آن راه خطا برگرد و با همت بر این ره شو
اِرانی گفت در شطی که آن جنبنده تاریخ است
مشو زان قطره ها کاندر لجنها بر کران مانند
بشو امواج جوشانی که دائم در میان مانند
*گلبرگ ریزان است:
شبی دیگر برآویزم ز طاق چرخ تابنده
خیالی را که چون اختر به اوج اندر گریزان است
درین موج زمردفام بس در است لغزنده
درین باغی که در بسته است ،
بس گلبرگ ریزان است
همیدون سایهء خاکستری رنگ و پریشانم
بروی شعله می لغزم درین شب های بارانی
هیاهویی که از لب ها تراویده ست میدانم
که جان را آشنایی هاست با اسرار پنهانی
توای شاهین نیرومند بر کهسار آبی رنگ
خبرداری اگر از آتش خورشید جادوگر
مرا هم شهپری فرما شگرف و آسمان آهنگ
که تا از چشمه یی چرخندهء گردون برارم سر
سپاه آمد ز گرد راه یاران خیمه بفرازید
شراب نو در اندازید درین جام زرینه
شما ای جنگجویان جوان گر خود خوش آوازید
سرود گرم بنوازید ، با آهنگ دیرینه
*راه حقیقت:
آنکه جانش شد ز تهمت ریش در راه حقیقت
سعی خود را گو نماید بیش در راه حقیقت
تا از اول خویش را بهر بلا حاضر نسازد
کی رود کارش به آخر پیش در راه حقیقت ؟افترا گویان فراوانند
از غوغای آنان ره مده بر جان خود تشویش در راه حقیقت
مرگ و رسوایی و فقر وزجر
در هر سو ببینی صد طلسم از خصم کافرکیش در راه حقیقت
بدترین پستی به گیتی شیوه ء ناحق گرایی است
جز ز ناحقی به جان مندیش در راه حقیقت
کینه ورزی از سوی یاران عذابی هول باشد
زهر قاتل هست با این نیش در راه حقیقت
لیک آنسان باش در این عرصه کان پیوسته بودی
پر گذشت و خاضع و درویش در راه حقیقت
هرچه بوجهلان به کذب خویش راهت را ببندند
ای پیامبر شو به صدق خویش در راه حقیقت
*آفتابی مراست در دیدار:
هر دمم ساحری بر انگیزد
هر دم از اختری فروزانم
نغمه ها شعله رنگ می خیزد
از درون تنور سوزانم
آفتابی مراست در دیدار
که مکدر نمی شود نگهش
نور را جویم اندر این شب تار
سُهرودی وشم شهید رهش
عمر را گرچه پای لنگ شده
لیک امید می پرد گستاخ
گرچه دل بر حیات تنگ شده
آرزو را ست لیک جاده فراخ
راز بسیار و چاره ام ناچار
لب به راز نهفته دوختن است
اندر این کلبهء سیه دیوار
هستی ام تمام سوختن است
مرغزاری خوش است گیتی و من
چندگاهی در آن گرازیدم
خواستم عاشق بشر باشم
وه ندانم بر آن برازیدم
آز و ناز تو مرد میدان نیست
هرزه بادی به خیره راند تو را
هیچ پاداش خوشتر از آن نیست
خلق گر یار خویش خواند تو را
*به افسر شهید توده ای پرویز حکمت‌جو:
سپاس بر تو که پولاد بی خلل بودی
روان چو کوره خورشید شعله ور کردی
به کارنامه ء ایام قصه ات باقی ست
حدیث عمر اگر چند مختصر کردی
سپاس بر تو که در بند های ابلیسی
فرشته بودی و در دام مَکر نفتادی
به بازجویی در دادگاه در زندان
الی دقیقه آخر چو کوه اِستادی
حساب خویش نکردی به کارزار بزرگ
تمام عمر چو سرباز جان به کف رفتی
همیشه در صف یاران خلق جاویدی
اگرچه با تن رنجور خود ز صف رفتی
در آن دیار که روز است تیره و غمگین
مقام راحتی و جای شادکامی نیست
به خون نویسد هر روز شاه نام دگر
سیاهکاری این دیو را تمامی نیست
به راه حزب چه پیگیر و بی توقع و مرد
به قول خویش چه پابند بوده ای پرویز
نمونه ای است حیات تو بهر نسل جوان
ایا مجاهد بی باک توده ای پرویز
فرهنگ شریف، نوازنده صاحب سبک تار اهل ایران است. وی از چهار سالگی تحت تاثیر آموزش موسیقی به وسیلهٔ پدرش و نیز رفت‌وآمد بزرگان موسیقی به منزل آنها خصوصاً عبدالحسین خان شهنازی برادرحاج علی اکبرخان شهنازی، موسیقی را فرا گرفت. پدر فرهنگ شریف دکتر داروساز بود و با اهل هنر نیز معاشرت می‌کرد.
وی تار را نزد استادان عبدالحسین شهنازی و مرتضی نی‌داوود، تارنوازان بزرگ اواخر دوره قاجار و اوایل پهلوی آموخت، اما شیوهٔ نوازندگی وی به اساتیدش شباهتی ندارد و مخصوص خود اوست. وی از تکنوازان و بداهه‌نوازان سرشناس موسیقی ایرانی شناخته می‌شود.
در سن دوازده سالگی نخستین تک نوازی خود را که به صورت زنده از رادیو
پخش می‌شد با موفقیت اجرا کرد و به دنبال آن در اغلب برنامه‌های گل‌ها به
عنوان تک نواز آواز، خوانندگان برنامه را همراهی می‌کرد.
یکی از مهم‌ترین و دلنشین‌ترین سبک‌های نوازندگی تار متعلق به اوست. وی با
ابداعاتی که در نحوهٔ انگشت‌گذاری و مضراب زنی در نقاط مختلف سیم‌های تار
انجام داده، از تار صدایی کاملاً متفاوت به وجود آورده که بسیاری معتقدند
زیباترین صدای تولید شده از ساز تار است. وی با قریحهٔ بی مانندش،
ملودی‌هایی بسیار لطیف و زیبا ساخته‌است. استفاده از ظرفیت‌های تار در
صدادهی‌های متنوع، سکوت‌های سنجیده، آفرینش جملاتی فارغ از قالب‌های ردیف،
جواب‌های کوتاه و مؤثر، اجرای ماهرانه انواع کشش‌ها و مالش‌های طولی و عرضی
که ریشه در روش‌های ویولن‌نوازی ایرانی دارد، تکیه بر خیال آزاد و قدرت
ایجاد موقعیت‌های خلسه‌آور در هنگام تک‌نوازی و آفرینش کوک‌های گوناگون
اختصاصی از ویژگی‌های برجسته هنر نوازندگی فرهنگ شریف به‌شمار می‌رود به
گونه‌ای که سبک و اسلوب نوازندگی اش منحصر به خود او بوده و از ساز هیچ
نوازنده‌ای به غیر از ساز خودش شنیده نشده است. او چند سال به آمریکا سفر
کرد و در دانشگاه‌های معتبر آنجا نیز کرسی استادی داشت.
فرهنگ شریف در کارنامه هنری خود با خوانندگانی چون گلپا، ایرج، تاج اصفهانی، دلکش، غلامحسین بنان، محمدرضا شجریان،علیرضا افتخاری، محمود محمودی خوانساری، حسام الدین سراج، مرضیه، حمیرا، هایده و روح‌انگیز همنوازی داشته و در چند فستیوال بین‌المللی از جمله فستیوال موسیقی برلین توانسته‌است ساز تار را به خوبی به جهانیان بشناساند.فرهنگ شریف چند سالی را در دانشگاه‌های مطرح آمریکا به امر آموزش موسیقی مشغول بوده‌است.
دانلود چهار مضراب همایون(احتمالا چهارمضراب بداهه ای!)با زخمه ی استاد فرهنگ شریف.
عاشق این چهار مضرابم!
فرهنگ شریف در کارنامه هنری خود با خوانندگانی چون گلپا، ایرج، تاج اصفهانی، دلکش، غلامحسین بنان، محمدرضا شجریان،علیرضا افتخاری، محمود محمودی خوانساری، حسام الدین سراج، مرضیه، حمیرا، هایده و روح‌انگیز همنوازی داشته و در چند فستیوال بین‌المللی از جمله فستیوال موسیقی برلین توانسته‌است ساز تار را به خوبی به جهانیان بشناساند.فرهنگ شریف چند سالی را در دانشگاه‌های مطرح آمریکا به امر آموزش موسیقی مشغول بوده‌است.
آثار
- آثار متعدد در برنامه گل‌ها به همراه آواز بنان، اکبر گلپایگانی، ایرج
- موی سپید با آواز اکبر گلپایگانی
- بزم عاشقان با آواز ایرج و اکبر گلپایگانی
- همایون (برنامه گل‌ها با محمدرضا شجریان)
- آلبوم پیوند مهر با آواز محمدرضا شجریان (۱۳۶۳)
- آلبوم عشاق
- آلبوم شور معشوق
- آلبوم کرشمه
- آلبوم اصفهان
- آلبوم مهر افروز
- آلبوم ساز و نوا
- آلبوم سدره
- آلبوم نازنین یار
- آلبوم زخمه (۱۳۸۲)
- آلبوم عاشقانه‌ها (۱۳۸۳)
- آلبوم زمرد (۱۳۸۴)
- آلبوم آه باران (۱۳۸۸) - با صدای محمدرضا شجریان
- آلبوم چنگ اورنگ ۱و۲ (۱۳۹۱)
دانلود چهار مضراب همایون(احتمالا چهارمضراب بداهه ای!)با زخمه ی استاد فرهنگ شریف.
عاشق این چهار مضرابم!