چهار شب به سوری

با فرارسیدن چهار شنبه سوری گاهی فکر چکونگی تضاد بین روز چهار شنبه که در گاهشماری ایرانیان باستان و جود نداشته و گرامیداشت و برپایی جشن و سور و سرور آتش که در فرهنگ و ایین های ایرانیان باستان وجود داشت بروز می یابد.

بر پایه گاهشماری و تقویم ایران باستان ایام روزهای هفته شنبه تا جمعه وجود نداشت بلکه سی روز هر ماه هر کدام نامی داشت بنابرین اصولا روز چهارشنبه ای در میان نبود که بخواهند شب اخرین چهار شنبه سال را جشن بگیرند و مانند دیگر جشن های آن دوران آتش نیز بر پا کنند..پس حقیقت چیست؟!

پژوهشهای برامده از مطالعه متون کهن می اید اینست که ایرانیان باستان حدود 2 هزار سال پیش از میلاد مسیح پی بردند که سال 12 ماه سی روزه نبوده بلکه 36۵روزه و کبیسه بوده است.. براین اساس انا ن روز 26 اسفند که همان روز پایان سال در گاهشماری 360 روزه و پایان سال آنان بوده را جشن میگرفتتد.
به عبارت دیگر می توان این نتیجه را گرفت که ایرانیان باستان در 26 اسفند که هم پایان سال 360 روزه بوده و هم چهار شب مانده به پایان سال365 روزه را همزمان در یک شب جشن میگرفتند.
بر این اساس 26 اسفند هر سال در هر روزی از هفته که بیفتاد همان روز( چهار شب به) سور پایان سال است . روشن است بدین صورت لزوما این روز چهارشنبه پایان هرسال نخواهد بود بلکه ممکن است 26 اسفند در هرسال هر در یکی از روز شنبه.....تا جمعه باشد.

چنین گاهشماری میگوید روز درست می باید( چهارشب به سوری ) پایان سال است و نه چهار شنبه سوری که قرن هاست مصطلح بوده است
اما چگونه (چهار شب به سور) پایان سال کبیسه تبدیل گردید به چهار شنبه سوری فعلی؟

نخست انکه( چهار شنبه) و( چهار شب به) همآوایی تلفظ و فونتیک یکسانی دارند.
دیگر انکه گفته شده است که روز چهارشنبه یا همان یوم الا اربعه سابقا در زبان و فرهنگ عرب روز نا شگون و نامبارکی بوده که با حضور تعالیم اسلام در فرهنگ ایرانیان بین این جشن( چهار شب به) پایان سال واخرین چهارشنبه پایان سال همزیستی پدید امد .
وبدین ترتیب یوم الاربعه و چهارشنبه نا شگون نزد اعراب آن دوران به جشن سور ایرانیان در( چهار شب به) پایان سال امتزاج و پیوند خورد,تحمل و برگزار و ماندگار شد.
نکته پایانی که در باره این جشن و سور میتوان گفت آنست که واژه سور صرفا معنی جشن و مهمانی را ندارد و ودر زبان وگویش های اقوام کرد لر وبختیاری معنای سرخ میدهد وبه سرخ سور میگویند که با اتش افروزی در این شب هم معناست
به همین جهت در اصفهان گاهی این شب را چهار شنبه سرخی هم میگفته اند. با این یاد اوری همانند اکنون که در شب های جشن وسرور چراغانی و نور پردازی و رقص نور برپا می دارند . بدیهی بوده است که در آن دوران این چراغانی و نور پردازی با رقص زبانه های آتش صورت می یافت.
بدین ترتیب چهارشنبه سوری نادرست
و
درست آن :
چهار شب به سوری