ردیف مجموعه ی آثار موسیقایی بسیار ارزشمندی است که می توان آن را از نظر دیدگاه نظری ،عملی، آموزشی ،پرورشی و فرهنگ اجتماعی بررسی کرد. به این ترتیب،از نظر شکل و صورت می توانیم بگوییم:
واژه ی ردیف به معنی رده،رشته و رسته است که ترتیب نواختن گوشه ها را می رساند و همچنین برای بیان کل دوازده دستگاه و آواز است که توسط این یا آن استاد نواخته شده اند.هر مایه می تواند دارای چندین ردیف باشد و هر یک از این ردیف ها می توانند توسط استادان گوناگونی ساخته و پرداخته شده باشند.بهتر است واژه ی ردیف را همراه نام استادی که اجزای آن را آرایش داده و گوشه ها را به هم پیوند داده است بیان کنیم؛مانند دستگاه شور در ردیف صبا،دستگاه شور در ردیف معروفی،دستگاه ماهور در ردیف آقاحسینقلی و... .بنابراین باید برداشت کلی از ردیف سنتی را از برداشت جزئی از آن،که ویژه ی یک استاد است،جدا کنیم.در یک برداشت کلی،ردیف مجموعه ی گوشه هایی است که بیشترشان دارای وزن آوازی اند و در دوازده ساختارِ مایگی،به صورتی گروه بندی شده اند که کم و بیش آن ها را در ترتیبی معین می نوازند.از دیدگاه کلی،ردیف سر مشقی است که به کمک آن موارد زیر را فرا می گیریم: